Średnie wynagrodzenie lekarza medycyny pracy wynosi 5 400 zł. Wysokość wynagrodzeń waha się od 4 200 zł do 7 072 zł brutto. Na wysokość pensji ma rodzaj firmy i jej wielkość, staż pracy lekarza, ilość godzin pracy.

Czym zajmuje się lekarz medycyny pracy?

Lekarz medycyny pracy zajmuje się opieką osób z danego środowiska pracy, profilaktyką chorób zawodowych, wczesnym wykrywaniem zagrożeń zdrowotnych w miejscu pracy i leczeniem pacjentów z tego środowiska. Ponadto lekarz określa optymalne warunki pracy obojętne i bezpieczne dla zdrowia, określa potrzebny w miejscu pracy sprzęt, ubiór i wyposażenie ochronne.

Lekarz medycyny pracy zajmuje się wieloma chorobami:

  • chorobami sercowo-naczyniowymi,
  • chorobami układu oddechowego,
  • chorobami układu pokarmowego,
  • chorobami układu moczowego,
  • chorobami układu dokrewnego,
  • chorobami hematologicznymi,
  • chorobami skóry i chorobami alergicznymi,
  • chorobami układu ruchu,
  • chorobami zakaźnymi,
  • chorobami układu nerwowego,
  • chorobami narządu wzroku,
  • chorobami uszu i narządu słuchu,
  • zaburzeniami mowy i chorobami narządu głosu,
  • chorobami zawodowymi.

Medycyna pracy jest wielodyscyplinową dziedziną medycyny, która ma chronić osoby pracujące przed szkodliwymi czynnikami środowiskowymi. Łączy między innymi higienę pracy, choroby wewnętrzne, prawo medyczne, epidemiologię, statystykę medyczną, psychologię oraz psychiatrię.

Jak zostać lekarzem medycyny?

Ukończenie studiów medycznych oraz uzyskanie tytułu lekarza umożliwia rozpoczęcie specjalizacji. Specjalizacja w medycynie pracy trwa 5 lat. Celem studiów specjalizacyjnych jest nabycie wiedzy teoretycznej oraz praktycznych umiejętności pozwalających na samodzielne i zgodne z aktualnym stanem wiedzy wykonywanie zadań lekarza medycyny pracy. Zasadniczą formą nabywania wiedzy teoretycznej w dziedzinie medycyny pracy jest kształcenie na obowiązkowych kursach specjalizacyjnych określonych w programie specjalizacji, a także udział w posiedzeniach, konsultacjach, seminariach, kursach doskonalących i innych formach kształcenia wskazanych przez kierownika specjalizacji.

Kursy specjalizacyjne, które obowiązkowo odbywa specjalizujący się:

  • kurs wprowadzający wprowadzenie do specjalizacji w medycynie pracy,
  • kurs medycyna pracy I – część higieniczna,
  • kurs medycyna pracy II – część kliniczna,
  • kurs diagnostyka pylic ze szczególnym uwzględnieniem międzynarodowej klasyfikacji ILO,
  • kurs czynniki alergizujące w środowisku pracy,
  • kurs zasady orzekania o predyspozycjach zdrowotnych do pracy w narażeniu na czynniki drażniące i uczulające skórę oraz diagnostyki orzecznictwa i profilaktyki chorób zawodowych skóry,
  • kurs zasady orzekania o predyspozycjach zdrowotnych do pracy w narażeniu na hałas i nadmierny wysiłek głosu oraz diagnostyki orzecznictwa i profilaktyki chorób zawodowych narządu słuchu i narządu głosu,
  • kurs leczenie ostrych zatruć i postępowanie reanimacyjne,
  • kurs zasady przeprowadzania badań lekarskich kandydatów na kierowców i orzecznictwa o predyspozycjach zdrowotnych do pracy na stanowisku kierowcy,
  • kurs zasady przeprowadzania badań lekarskich i wydawania orzeczeń lekarskich osobom ubiegającym się lub posiadającym pozwolenie na broń i orzecznictwa o predyspozycjach zdrowotnych do posługiwania się bronią w ramach obowiązków zawodowych,
  • kurs zasady przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników narażonych na działanie promieniowania jonizującego,
  • kurs medycyna morska, tropikalna i podwodna, problemy ochrony zdrowia pracowników,
  • kurs postępy w chorobach wewnętrznych,
  • kurs podsumowujący medycyna i higiena pracy,
  • kurs zdrowie publiczne.

Specjalizujący się zobowiązany jest do gromadzenia piśmiennictwa, pogłębiania wiedzy przez stałe śledzenie literatury fachowej, a także do przygotowania pracy poglądowej lub oryginalnej pod kierunkiem kierownika specjalizacji. Lekarz specjalizujący się powinien systematycznie kształcić się poprzez uczestnictwo w konferencjach, seminariach, zjazdach, posiedzeniach naukowych. Systematyczne samokształcenie w trakcie specjalizacji udział w konsultacjach, obchodach lekarskich, seminariach klinicznych i innych formach kształcenia jest częścią obowiązkową specjalizacji. Zasadniczą formą nabywania umiejętności praktycznych i zdobywania doświadczenia zawodowego w dziedzinie medycyny pracy jest praca w warunkach klinicznych w czasie staży specjalizacyjnych i kierunkowych pod kierunkiem kierownika specjalizacji, kierownika stażu lub wyznaczonego przez niego specjalisty.

Staże obowiązkowe w trakcie specjalizacji w medycynie pracy:

  • staż kierunkowy w zakresie chorób wewnętrznych,
  • staż kierunkowy w zakresie intensywnej opieki medycznej,
  • staż kierunkowy w zakresie chorób zakaźnych,
  • staż kierunkowy w zakresie chorób płuc,
  • staż kierunkowy w zakresie ortopedii,
  • staż specjalizacyjny w zakresie działalności podstawowej jednostki medycyny pracy,
  • staż specjalizacyjny w zakresie higieny pracy i epidemiologii,
  • staż specjalizacyjny w zakresie organizacji ochrony zdrowia pracujących,
  • staż specjalizacyjny w zakresie klinicznej medycyny pracy.

W trakcie specjalizacji lekarz ma obowiązek wykonać procedury medyczne samodzielnie oraz pod kierunkiem kierownika stażu lub kierownika specjalizacji. Wśród procedur znajdują się między innymi badania profilaktyczne, interpretacja danych, przeprowadzenie wizytacji stanowisk pracy w zakładach, sporządzenie protokołów pokontrolnych, ocena stanu zdrowia pracowników i inne. Studia specjalizacyjne w medycynie pracy kończą się państwowym egzaminem specjalizacyjnym złożonym z części teoretycznej, części praktycznej oraz egzaminu ustnego.

Lekarz medycyny pracy – własna firma

Specjalista medycyny pracy pracuje zwykle w prywatnej praktyce lekarskiej. Przedsiębiorstwa zatrudniające pracowników mają obowiązek kontrolowania ich stanu zdrowia, zlecając badania uzależnione od charakteru pracy. Przedsiębiorstwa podpisują umowy z lekarzami medycyny pracy lub NZOZ, świadczącymi usługi w tej specjalizacji. Do otworzenia prywatnej praktyki specjalistycznej konieczne jest posiadanie odpowiedniego wykształcenia oraz prawa do wykonywania zawodu na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Gabinet musi posiadać pozytywną opinię Powiatowego Inspektoratu Sanitarnego oraz zostać wyposażony w odpowiedni sprzęt. Lekarz specjalista musi posiadać co najmniej dwuletnią praktykę zawodową, do której nie wlicza się stażu oraz należeć do Okręgowej Izby Lekarskiej. Końcowym etapem jest założenie działalności gospodarczej w urzędzie miasta lub urzędzie gminy.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here