Edukacja włączająca i integracyjna to dwa podejścia do nauczania dzieci z niepełnosprawnościami. Edukacja włączająca stawia nacisk na uczestnictwo wszystkich uczniów, bez względu na ich zdolności, umiejętności czy potrzeby edukacyjne. Integracyjna natomiast skupia się bardziej na dopasowaniu procesu nauki do indywidualnych potrzeb ucznia z niepełnosprawnością poprzez wprowadzenie specjalistycznych narzędzi i metod kształcenia.
Różnice między edukacją włączającą a integracyjną
Czym się różni edukacja włączająca od integracyjnej? To pytanie zadaje sobie wiele osób, które związane są z tematyką edukacji. Oba podejścia mają na celu zapewnienie równych szans dla wszystkich uczniów, ale istnieją pewne subtelne różnice między nimi.
Na początek warto wyjaśnić podstawowe pojęcia. Edukacja integracyjna to model kształcenia oparty na założeniu, że wszyscy uczniowie powinni uczyć się razem – bez względu na ich indywidualne potrzeby i umiejętności. W takiej szkole nie ma specjalnych oddziałów dla dzieci ze szczególnymi potrzebami czy też innych grup mniejszościowych.
Edukacja włączająca natomiast zakłada pełną akceptację każdego dziecka oraz dostosowanie procesu nauki do jego indywidualnych możliwości i ograniczeń. Zdaniem zwolenników tego podejścia kluczowym elementem jest uwzględnienie wszystkich aspektów życia dziecka: rodziny, przyjaciół czy lokalnego środowiska.
Jakie konkretnie są więc główne różnice między tymi dwoma modelem? Przede wszystkim należy wspomnieć o podejściu do zagadnienia „normalności”. W przypadku edukacji integracyjnej często mamy do czynienia z sytuacją, gdzie jednostka uznana zostaje za normalną tylko dlatego, że odpowiada szablonom społecznym. W edukacji włączającej nie ma miejsca na takie podejście, ponieważ każde dziecko traktowane jest indywidualnie i uwzględniane są jego potrzeby.
Kolejnym ważnym elementem różnicującym oba modele jest sposób podejścia do ucznia z problemami zdrowotnymi czy też innymi ograniczeniami. Edukacja integracyjna często polega na umieszczeniu takiego dziecka w specjalnej klasie lub grupie, gdzie może korzystać ze wsparcia pedagogicznego oraz terapeutycznego. Natomiast edukacja włączająca zakłada dostosowanie procesu nauki do indywidualnych możliwości danego ucznia – bez względu na to, jakiej on grupy społecznej się wywodzi.
Warto także wspomnieć o tym, że modele te różnią się również sposobem postrzegania zagadnienia „normalności”. W przypadku edukacji integracyjnej uważa się bowiem za normalne jedynie dzieci bez żadnych zaburzeń rozwoju czy chorób psychicznych bądź fizycznych. Taki model skupia więc swoją uwagę przede wszystkim na środowisku szkolnym jako całości oraz narzuconych przez niego standardach zachowania i postaw.
Edukacja włączająca natomiast stara się podchodzić bardziej kompleksowo do tematu równości praw dla każdego człowieka – zarówno tych zdrowych jak i chorych, z niepełnosprawnościami czy też innych ograniczeniami. W takim podejściu kluczową rolę odgrywa więc indywidualne podejście do ucznia oraz jego potrzeb.
Podsumowując, zarówno edukacja integracyjna jak i włączająca mają na celu zapewnienie równych szans dla wszystkich uczniów – bez względu na ich pochodzenie bądź ewentualne problemy zdrowotne czy psychiczne. Niemniej jednak istnieją pewne subtelności między tymi modelami: podczas gdy edukacja integracyjna skupia się przede wszystkim na umieszczeniu dzieci ze szczególnymi potrzebami w jednej klasie z rówieśnikami (np. poprzez specjalistyczny program terapeutyczny), to założenia edukacji włączającej zakładają dostosowanie procesu nauki do indywidualnych możliwości danego dziecka – bez żadnego rodzaju wykluczeń lub dyskryminacji.
Wezwanie do działania: Zapoznaj się z różnicami między edukacją włączającą a integracyjną na stronie https://dysleksja.waw.pl/.
Link tagu HTML: https://dysleksja.waw.pl/
